Jongerenwerker Sean over de nieuwe jongerenhubs: dit is hún plek
Als jongeren hun passie delen, verandert dat lopende vuurtje al gauw in een lopende vuurzee.
Jongerenwerker Sean over de nieuwe jongerenhubs: dit is hún plek
6,5 jaar, zo lang werkt Sean als jongerenwerker in de wijk Zevenkamp in Rotterdam. Hij kent de wijk en de jongeren als zijn broekzak. In al die jaren is het Seans passie altijd geweest om juist op zoek te gaan naar de passie van anderen. Om in gesprek te gaan met jonge Zevenkampers en erachter te komen wat hun harten sneller laat kloppen. Hij wil jongeren de kans geven hun passie te ontdekken, te ontwikkelen en, misschien wel het allerbelangrijkste, over te dragen op anderen. Want als jongeren hun passie delen, verandert dat lopende vuurtje al gauw in een lopende vuurzee.
In Rotterdam Prins Alexander zijn we met gro-up buurtwerk met iets nieuws bezig: de jongerenhub. Dat is een plek waar de jongeren het voor het zeggen hebben, en waar ze hun talenten kunnen ontwikkelen en overdragen. Sean is een van de drijvende krachten achter dit initiatief. We vroegen hem hoe de jongerenhub tot stand is gekomen, en wat ouders ervan kunnen leren.
‘Jongeren zijn vaak enthousiast over wat ze zelf doen en goed kunnen.'
Wat is de jongerenhub precies?
‘De jongerenhub is ontstaan uit een opdracht van de gemeente. Het idee was vanaf het begin om een plek te creëren voor jongeren, met jongeren en door jongeren. Alles wat er in de jongerenhub gebeurt, wordt samen met jongeren bedacht en uitgevoerd. Dat is een verandering ten opzichte van andere jongerenlocaties. Daar speelt participatie ook een rol, maar hier is het echt de basis. Jongeren beslissen eigenlijk alles.’
Hoe komen jongeren die hun steentje willen bijdragen aan de jongerenhub bij jou terecht?
‘Veel jongeren komen via-via bij ons terecht, bijvoorbeeld via ouders die over ons horen. Maar we geven ook presentaties op middelbare scholen en krijgen jongeren aangemeld via wijkteams. In Prins Alexander hebben we drie hubs, die volgend jaar volledig operationeel zullen zijn. We hebben dit werk eigenlijk altijd al gedaan, maar dankzij extra budget van de gemeente is er nu veel meer mogelijk.’
Hoe moeilijk is het om jongeren te enthousiasmeren voor de jongerenhub?
‘Jongeren zijn vaak enthousiast over wat ze zelf doen en goed kunnen. Maar wij willen dat ze niet alleen hun eigen talenten ontwikkelen, maar ook hun passie overbrengen op andere jongeren.’
Hoe zorg je daar als jongerenwerker voor?
‘Ik ga met jongeren in gesprek over waar hun passie vandaan komt en hoe ze die hebben ontwikkeld. Ik vraag hoe ze het zouden vinden om die passie over te brengen op andere jongeren. Soms duurt het even, maar na een paar gesprekken, komen veel jongeren erachter dat ze daar ook heel veel energie uit kunnen halen. Samen bedenken we hoe we het gaan doen. Dat is echt een traject. In het begin begeleiden en doen wij als jongerenwerkers veel, uiteindelijk pakt de jongere steeds meer op. Zo worden ze echt een voorbeeld voor andere jongeren in de wijk.’
Heb je mooie praktijkvoorbeelden van initiatieven die door de jongeren zelf zijn bedacht?
‘Ja, er is bijvoorbeeld een jongen die veel met muziek en zingen bezig is. Hij organiseert nu een talentenshow voor andere beginnende muzikanten in de wijk. Wij ondersteunen hem door bestaande artiesten te betrekken, die komen vertellen over hun passie en jonge muzikanten begeleiden. Ook is de volledige inrichting van de jongerenhub door jongeren bedacht. Ze hebben alles zelf mogen bepalen, van de kleuren van de banken tot de aanschaf van een airhockeytafel en een fotobooth.’
Hoe zie je de toekomst van de jongerenhub voor je?
‘Ik zie echt volop kansen. De mogelijkheden die we hier bieden, zorgen voor een gevoel van eigenaarschap bij de jongeren. Het is echt hún plek, dat is ontzettend waardevol.’
Heb je op basis van jouw ervaringen met de jongerenhub tips voor ouders?
‘Ik raad ouders aan om een keertje mee te kijken met de hobby van hun kind. Maak je je zorgen over het gamen? Ga dan eens samen gamen. Sommige ouders begrijpen het niet, maar als ze samen iets doen, kan dat voor meer begrip zorgen. Het creëert ook een gevoel van gelijkwaardigheid in de relatie. Zo leer je als ouder je kind beter begrijpen, en omgekeerd.’
