Dag van de vrijwilliger: een liefdesverhaal voor onze vrijwilligersl

Wie onomstotelijk bewijs zoekt voor de uitspraak ‘Niet alle superhelden dragen capes’, hoeft alleen maar een van de locaties van gro-up te bezoeken. Onze superhelden zijn de vrijwilligers die met hun toewijding een onmisbare rol spelen in het verwezenlijken van onze missie: iedereen de ruimte geven om het mooiste uit zichzelf te halen. Tonny, Peter en Ans zijn drie van die helden. Elk van hen heeft een eigen verhaal over hoe vrijwilligerswerk hun leven verrijkt. En, belangrijker nog, hoe zij met hun werk de levens van anderen mooier maken.

Jarenlang werkte Tonny als hoofd van een HR-afdeling. Toen ze door onvoorziene omstandigheden thuis kwam te zitten, merkte ze al snel dat ze weer onder de mensen wilde zijn. ‘Ik wilde bezig blijven en even aan iets anders kunnen denken.’ Ze liep binnen bij het Huis van de Wijk in Het Lage Land en gaf aan dat ze graag administratief werk wilde doen. Haar expertise bleek precies wat ze nodig hadden, zowel bij Checkpoint als bij het Digicafé.

Volgens Tonny hebben buurtbewoners die bij Checkpoint aankloppen vaak het gevoel dat hun financiële of administratieve problemen onoplosbaar zijn. ‘Maar heel vaak gaan ze even later weer opgelucht naar huis. Soms denken ze bijvoorbeeld dat ze geen aanspraak maken op toeslagen van de Belastingdienst, maar na een berekening blijkt dan dat ze er waarschijnlijk wel voor in aanmerking komen. En dat er dus elke maand wat extra ruimte in hun portemonnee ontstaat. De opluchting op hun gezichten op zo’n moment, daar doe ik het voor.’

Voor Tonny is het persoonlijke contact het meest waardevolle aspect van haar werk. ‘Het is heel divers en eigenlijk altijd gezellig. Sommige mensen komen gewoon langs voor een praatje. Dat geeft al zoveel voldoening.’

Hoewel ze geen achtergrond had in de digitale wereld, kan Tonny ook bij het Digicafé veel voor anderen betekenen. ‘Monkey see, monkey do’, zegt ze lachend. ‘De meeste vragen kan ik wel beantwoorden, en ik vind het leuk om nieuwe dingen te leren. Ik volg soms webinars over belastingzaken en gemeentelijke regelingen. Vroeger wist er niets over, nu weet ik van de hoed en de rand.’

Peters pad naar het vrijwilligerswerk liep iets anders dan dat van Tonny. Door ziekteverzuim kon hij zijn werk niet meer voortzetten. ‘Ik zat thuis en werd benaderd door een onderhoudsploeg die mijn tuin kwam opknappen. Ze vroegen me of ik vrijwilligerswerk wilde doen. In eerste instantie had ik geen idee wat ik zou kunnen doen, maar toen kwam de speeltuin om de hoek kijken.’

Sinds 2018 is Peter met veel plezier actief in Speeltuin Pietje Bell, een natuurspeeltuin in Rotterdam. ‘Het contact met de kinderen en de ouders, dat vind ik fantastisch. De kinderen komen naar je toe voor een praatje of om samen iets leuks te doen. Soms bedenken we spontaan activiteiten, zoals een speurtocht of heitje voor een karweitje. Dat enthousiasme, daar leef ik voor.’

Peter werkt twee vaste dagen per week in de speeltuin en vindt er altijd voldoening, zelfs op rustigere dagen. ‘Soms is er bijna niemand. Maar die ene ouder en kind die duidelijk de tijd van hun leven leven hebben, maken mij dan alweer hartstikke blij.’

Wat hem het meest raakt, is de dankbaarheid die hij ontvangt. ‘Je krijgt zoveel waardering voor wat je doet. En dat zorgt bij mij weer voor enthousiasme. Volgend jaar bestaan we 30 jaar, en ik ben nu al mooie plannen aan het bedenken om het groots te vieren. Daar heb ik zo veel zin in!’

Toen Ans van een kennis de vraag kreeg wat ze eigenlijk van haar eerste maanden pensioen vond, was ze stellig: ze vond er maar weinig aan. En toen de coronalockdown in 2020 haar nog eens extra aan de bank kluisterde, wist ze dat het tijd was voor verandering. Via een medelid van haar zangkoor kreeg ze de tip dat ze bij kinderdagverblijf Het Zandkasteel in Vleuten wel wat hulp konden gebruiken. ‘Ik ben op gesprek gegaan en het klikte meteen hartstikke goed.’

Het kinderdagverblijf was zeker geen nieuwe omgeving voor Ans. ‘Ik heb vroeger altijd al met kinderen gewerkt. Nu verricht ik vooral de hand- en spandiensten op de achtergrond, zoals het doen van de was en boodschappen. Ik vind het heerlijk om de pedagogisch medewerkers te kunnen ontlasten en ervoor te zorgen dat alles soepel loopt.’

Op meerdere manieren zorgt het vrijwilligerswerk voor voldoening, legt Ans uit. ‘Het is een fijn gevoel om te zien dat de kast netjes opgeruimd is. Dat zorgt voor structuur, op de opvang en in mijn hoofd. En dat fietstochtje van tien kilometer naar Vleuten in de ochtend, daar geniet ik ook echt van.’

Hoewel Ans iedereen kan aanraden om met vrijwilligerswerk te beginnen, heeft ze ook ideeën over hoe het aantrekkelijker kan worden gemaakt. ‘Ik zeg altijd: ik hoef niets aan het werk te verdienen, maar het moet me ook niets kosten. Daarom zou ik het logisch vinden als de onkosten worden vergoed. Ik heb het geluk dat ik met de fiets kan. Maar voor mensen die iets minder te besteden hebben, vormt de prijs voor de buskaartjes eigenlijk al een te hoge drempel.’

Voor Tonny, Peter en Ans is vrijwilligerswerk bij gro-up veel meer dan tijdsbesteding. Het biedt hun de kans om anderen te helpen en een positieve bijdrage te leveren aan hun omgeving. En er is altijd wel iets wat bij je past,’ benadrukt Tonny. Of je nu helpt met tafels dekken tijdens de lunch of stoelen klaarzet voor een filmavond, er is altijd iets te doen.’

Ans sluit zich daar volmondig bij aan: ‘Niet twijfelen, gewoon proberen. Vrijwilligerswerk geeft je dag echt betekenis en verrijkt je leven. En als het toch niet helemaal je ding blijkt te zijn, kun je altijd stoppen.’

Peter voegt daar nog aan toe: ‘Je doet het niet alleen voor anderen, maar ook voor jezelf. Echt, er gaat een wereld voor je open.’