Hoe Chantal een meisje hielp door jeugdhulp en jongerenwerk te verbinden
Buiten je bubbel denken om een meisje zo goed mogelijk te helpen
Hoe Chantal een meisje hielp door jeugdhulp en jongerenwerk te verbinden
Eigenlijk zijn alle gro-uppers in zekere zin hulpverleners. De pedagogisch medewerkers op de kinderopvang helpen kinderen door ze zo goed mogelijk voor te bereiden op de overstap naar de basisschool. Kraamverzorgenden helpen gezinnetjes door die eerste dagen na de bevalling zo fijn mogelijk te maken. En de gro-uppers bij jeugdhulp en jongerenwerk (onderdeel van buurtwerk) helpen jongeren het allermooiste uit zichzelf te halen, op heel veel verschillende manieren.
Het woord zegt het al een beetje, het zit in de aard van de hulpverlener om te hulp te schieten. Altijd, zo goed en het liefst zo snel mogelijk. Toch is het voor hulpverleners soms noodzaak om pas op de plaats te maken. Om in te zien dat iemand anders nog betere hulp kan verlenen. Chantal, hulpverlener in de jeugdhulp, kwam in zo’n situatie terecht. Toen de ouders van een meisje in groep 8 bij haar aanklopte, wist ze dat ze op haar collega’s moest en kon vertrouwen. We vroegen haar om meer te vertellen over dit mooie succesverhaal.
Wat doe je precies bij gro-up?
‘Ik ben sinds twee jaar jeugdhulpverlener bij gro-up. Daarvoor werkte ik ook bij gro-up, maar dan als jongerenwerker.’
Het meisje had veel last van de sfeer in de klas, maar ook andere leerlingen voelden zich daar niet altijd op hun gemak.
Hoe is je stap van jongerenwerk naar jeugdhulp tot stand gekomen?
‘Bij jongerenwerk was mijn werk heel breed. Ik was actief op scholen, op straat, ik verzorgde trainingen voor meiden en gaf een-op-een coaching. Ik ontdekte dat coaching mijn passie is en wilde me specialiseren. Bij jeugdhulp kan ik me volledig focussen op die een-op-een begeleiding. Daarom ben ik blij dat ik die stap heb gezet.’
Kun je me meer vertellen over jouw succesverhaal?
‘Jij noemt het een succesverhaal, maar voor mij is dit eigenlijk heel normaal. Dit is mijn werk. We kregen een casus binnen die we bij jeugdhulp niet meteen konden oppakken. Ik besloot contact op te nemen met mijn oude collega's van jongerenwerk, die ik nog goed kende. Samen hebben we de intake gedaan en zij konden meteen starten met de begeleiding. Ik legde de ouders uit wat jongerenwerk voor hun dochter kon betekenen en zij waren blij dat ze snel geholpen konden worden.’
Wat was er precies aan de hand?
‘Het meisje zat in een groep 8 waar de sfeer al een tijdje niet goed was. Het meisje had daar veel last van, maar ook andere leerlingen in haar klas voelden zich daar niet altijd op hun gemak. Toen ik de casus besprak met wat collega’s van jongerenwerk hadden ze al een idee over welke klas ik het had, nog voordat ik het had benoemd.’
Waarom kon jongerenwerk zo goed helpen?
‘Een van de verschillen tussen jongerenwerk en jeugdhulp is dat wij als jeugdhulp in een klas aanwezig zijn, terwijl jongerenwerk binnen en buiten schooltijd actief is. Ook kan jongerenwerk bijvoorbeeld voorlichting geven aan een hele klas, waar wij bij jeugdhulp ons richten op een-op-eenbegeleiding. Het meisje wilde dat er iets aan de situatie in haar klas zou veranderen, maar wilde niet dat de hele klas wist dat zij en haar ouders degene waren die bij ons hadden aangeklopt. Een-op-eenbegeleiding is in de klas natuurlijk onmogelijk anoniem te houden. Mijn collega’s van jongerenwerk konden het meisje begeleiden, zonder daarvoor in de klas te komen.’
Rosa van jongerenwerk over hun begeleiding
Ik heb het meisje wekelijks een-op-een begeleid, in totaal zo’n tien keer. In de sessies op school spraken we over vriendschap, over pesten en over haar zelfvertrouwen. Door alle negatieve ervaringen had haar zelfvertrouwen een flinke deuk opgelopen. Dat maakte het voor haar moeilijk om met bepaalde situaties om te gaan. Ik heb haar aangemoedigd om mee te doen aan kickboksen voor meiden. Dat richt zich op zelfvertrouwen en weerbaarheid, waardoor ze een plek vond om zowel fysiek als mentaal sterker te worden.
Nu gaat het meisje naar de middelbare school. Mede door onze begeleiding ziet ze daar niet tegenop en heeft ze een stuk meer zelfvertrouwen. En als ze straks merkt dat ze ons toch weer nodig heeft, is een appje genoeg om een nieuwe afspraak met me in te plannen. Het einde van een traject bij jongerenwerk is lang niet altijd het definitieve einde. We vinden het belangrijk dat jongeren op een laagdrempelige manier onze ondersteuning kunnen blijven zoeken.
Waar ben je het meest trots op als je aan dit succesverhaal denkt?
‘Mijn verleden bij jongerenwerk zorgde ervoor dat ik goed kon inschatten hoe dit meisje en haar klas het beste geholpen konden worden. Het is belangrijk om het aan te geven als je denkt dat anderen beter kunnen helpen. In grote organisaties gaat dat soms mis omdat afdelingen elkaar niet goed weten te vinden en te veel vanuit hun eigen bubbel denken. Ik ben blij dat ik mijn collega's van jongerenwerk heb betrokken, waardoor we het meisje en haar klas sneller en beter konden helpen.’
Wat kunnen anderen leren van dit succesverhaal?
‘Binnen een brede organisatie als gro-up moet je elkaar zoveel mogelijk opzoeken. Vraag jezelf altijd af hoe je collega’s je kunnen helpen. Een ander mooi voorbeeld daarvan is dat jongerenwerk veel middelen heeft om het gesprek met een jongere soepeler te laten verlopen. Zo hebben zij een vaste plek waar ze met jongeren kunnen poolen en darten. Voor mij als jeugdhulpverlener is zo’n plek ook fijn, omdat het het gesprek met mijn cliënt makkelijker maakt. Omdat ik vroeger bij jongerenwerk werkte, is het voor mij makkelijk om te zeggen: 'ik kom even poolen met een jongere'. Dat werkt supergoed en zouden we veel vaker moeten doen. En dat is maar een van de voorbeelden waarop we elkaar kunnen versterken. Als we elkaar nog vaker weten te vinden, is gro-up nog waardevoller dan we nu al zijn.’
