Succesverhaal: zelluf doen

“Mijn dochter kan haar jas niet zelf uittrekken. Ik moet haar steeds helpen”, zegt een vader tegen de jeugdhulpverleners op het Dagprogramma Jonge Kind. En zij ontdekken al heel snel een oplossing.

Als de kinderen ‘s ochtends binnen druppelen staat er altijd een jeugdhulpverlener bij de deur om ze welkom te heten. De dagen na de vraag van de vader, keek deze jeugdhulpverlener met een schuinoog naar het jasuittrekmoment. De dochter komt van buiten aangerend en is veel eerder bij de kapstok dan haar vader. Ze begint aan de rits te sjorren, maar krijgt deze niet naar beneden. Daarom probeert ze de jas over haar hoofd te doen. Net op dat moment komt vader bij haar. “Nee, zo moet dat niet”, zegt hij. “Laat mij dat maar doen.”

De volgende keer begint de jeugdhulpverlener een gesprek met vader. Ze vraagt hoe het thuis gaat met de dochter. Ze praten over van alles, behalve de jas. Maar even later schiet de dochter langs hen de deur door: zonder jas. Die hangt keurig opengeritst aan de kapstok.

“Volwassenen hebben bij jonge kinderen die iets nog niet goed kunnen de neiging te helpen en taakjes over te nemen”, zegt Priscilla jeugdhulpverlener bij gro-up. “Terwijl juist kinderen met een achterstand vaak tijd en ruimte nodig hebben om vaardigheden in kleine stapjes zelf te oefenen. Zeker als ze iets heel leuk vinden, zijn ze gemotiveerd om van alles te proberen om dat te bereiken.”

“Met wat geduld en een klein beetje hulp kunnen ze het veel vaker zelf dan dat wij denken. We zien vaak dat binnen een paar weken een kindje dan zelf zijn jas uitdoet en op de kapstok hangt, bijvoorbeeld. Daarna een high five om het te vieren: weer wat geleerd!”