Met de peuters op bezoek bij het verzorgingshuis: ‘Er lijkt een lichtje in de ouderen aan te gaan’
De peuters vanvan kinderdagverblijf Beestenboel gaan elke maand op bezoek bij de bewoners van verzorgingshuis De Zellingen-Rijckehove.
Met de peuters op bezoek bij het verzorgingshuis: ‘Er lijkt een lichtje in de ouderen aan te gaan’
Elke eerste dinsdag van de maand maken de peuters van kinderdagverblijf Beestenboel in Capelle aan den IJssel een heel bijzonder uitstapje. Samen met de juf gaan ze op bezoek bij de bewoners van verzorgingshuis De Zellingen-Rijckehove. Toen Elloise, de locatiemanager van Beestenboel, dit initiatief een jaar geleden startte, had ze niet kunnen vermoeden dat het zo’n succes zou worden. ‘Je ziet echt iets moois ontstaan. De peuters genieten volop, en de ouderen bloeien helemaal op.’
Het idee voor de bijzondere ontmoetingen ontstond toen Elloise nog bij een andere kinderopvang van gro-up werkte. Daar zag ze al hoe waardevol het is om jong en oud samen te brengen. ‘In Bergambacht werkten we op een soortgelijke manier samen met een verzorgingshuis. Toen ik bij De Beestenboel begon, wist ik meteen dat ik dit hier ook wilde organiseren.’
Haar zoektocht naar een verzorgingshuis dat mee wilde doen aan het project duurde niet lang. ‘Ik heb gewoon gezocht naar verzorgingshuizen in Capelle en ben gaan bellen. De Zellingen-Rijckehove was het eerste verzorgingshuis dat ik benaderde, zij waren meteen heel enthousiast. Samen hebben we een plan gemaakt, en inmiddels werken we al ruim een jaar samen.’
Veel van de ouderen hebben dementie, maar liedjes die ze lang vergeten leken, zingen ze ineens weer mee met de kinderen.
Een lichtje gaat aan
De peuters zijn al net zo enthousiast, vertelt Ashley, die als collega van Elloise nauw betrokken is bij het initiatief. ‘Sommige kinderen moeten in het begin even wennen, maar je moet ze eens zien lachen als we met de bolderkar terug naar school gaan. Het is ook prachtig om van ouders te horen dat hun kinderen ’s avonds thuiskomen met glinsterende ogen en geweldige verhalen. Sommige peuters hebben grootouders in het verzorgingshuis, voor hen is het bezoek al helemaal speciaal.’
Een blijvende indruk
De peuters zijn al net zo enthousiast, vertelt Ashley, die als collega van Elloise nauw betrokken is bij het initiatief. ‘Sommige kinderen moeten in het begin even wennen, maar je moet ze eens zien lachen als we met de bolderkar terug naar school gaan. Het is ook prachtig om van ouders te horen dat hun kinderen ’s avonds thuiskomen met glinsterende ogen en geweldige verhalen. Sommige peuters hebben grootouders in het verzorgingshuis, voor hen is het bezoek al helemaal speciaal.’
Een inspiratie voor anderen
Elloise en Ashley hopen dat het initiatief inspireert en moedigen anderen aan om vergelijkbare projecten op te starten. ‘Het kan echt een groot verschil maken, voor jong en oud. En ‘nee’ heb je, ‘ja’ kun je krijgen, dus bel dat verzorgingshuis gewoon op. Het enthousiasme van kinderen kan zoveel vreugde brengen. En voor ons zijn het maar 45 minuutjes, voor de ouderen betekent het de wereld.’
Dagbestedingscoach Yvette: ‘Ze leek wel 10 jaar jonger.’
Elloise en Ashley zijn erg blij met het initiatief. Datzelfde geldt zeker ook voor Yvette, de dagbestedingscoach in verzorgingshuis De Zellingen-Rijckehove.
Hoe reageren de ouderen op het bezoek van de peuters?
‘Onze bewoners, veelal met dementie, reageren heel bijzonder op de aanwezigheid van de kinderen. Veel van hen bloeien echt op. Er was bijvoorbeeld een vrouw die normaal heel passief is, maar zodra ze met de peuters naar buiten kon, klapte ze opeens in haar handen en leek ze wel tien jaar jonger. Ook het behulpzame komt vaak naar boven. Een vrouw die vroeger veel tekende maar dat nu niet meer kan, ging de kinderen helpen en hen voordoen hoe zij het vroeger deed. Dat vond ik zo mooi om te zien.’
Zie je tijdens het bezoek veel verandering in hun gedrag ten opzichte van andere momenten?
‘Zeker. Het haalt de bewoners echt uit hun wereld. Sommigen raken zichtbaar ontroerd of komen helemaal tot leven. Zelfs mensen die in eerste instantie een beetje terughoudend waren, openen zich uiteindelijk. Dan is die twinkeling in hun ogen er opeens weer.’
Heb je het gevoel dat die verandering aanhoudt nadat de peuters zijn vertrokken?
‘Dat verschilt per bewoner, maar sommige ouderen praten dagen later nog steeds over het bezoek. Als ik aankondig dat de kinderen weer komen, zie je ze helemaal opleven. Het brengt een stukje van buiten naar binnen, en dat is zo waardevol.’
Zou je andere verzorgingshuizen aanraden om soortgelijke initiatieven te starten?
‘Absoluut. Muziek, dieren en kinderen geven de meeste positieve prikkels in een verzorgingshuis, en dit initiatief bewijst dat keer op keer. Het doet niet alleen de ouderen goed, maar ook het zorgpersoneel wordt er blij van. Het maakt echt een verschil, voor jong en oud.’
